Սերը բարձր բանականություն
է, սիրել՝ կնշանակի ձգտել բանականության բարձրագույնին, սիրել միմյանց՝ կնշանակի ձգտել
միասին։
Բայց այստեղ բանն այն մասին է, որ ցածր ինտելեկտը, առավել ևս հիմարը, ընդունակ չէ սիրել, և այն, ինչ հասարակացված բառի ներքո հաճախակի լսվում է (թեկուզ անկեղծ), այլ բան չէ, քան գիտակցականորեն ձևափոխված դրսևորում նույն կենդանականության, որպիսին բնազդային մակարդակում կրում են այլ կենդանիները, ու սրանց մոտ էլ, վաղուց ոչ զարմանալիորեն, արձանագրվում են հատկանիշներ, որոնք վերացնում են դրանց առանձնահատուկ մարդապատկան լինելը, որոնցով մարդիկ սովոր են բնութագրել սերը, համարվել սերը ճանաչող և սիրող։
© Տիգրան Գորշ / անտիպ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.