Ներցեղային և միջցեղային
պայքարը, իբրև զարգացման բնական օրենք, մարդու համար վաղուց իրեն սպառել է, և, իբրև
այդպիսին, հակատիեզերական է, բայց, իր ամբողջ կործանարար հետևանքով հանդերձ, շարունակվում
է կիրառվել (նաև որպես պահանջի հասունացումը զսպող խաբկանք), քանի դեռ հետագա զարգացումն
ապահովող նորը չի գտնվել, որի մասին ինձ հաստատապես հայտնի է այն, որ անկախ սահմանումից՝
այն անպայման իր մեջ կրելու է մարդու ինքնարարման գաղափարը, որին այլընտրանք պարզապես
չկա և այդ ճշմարտությունը յուրացնելու հետաձգումից, կամ հապաղումից նվազում է հնարավորությունների
պաշարը։
© Տիգրան Գորշ / անտիպ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.