Նպատակի որոշիչը ոչ թե «ի՞նչ»-ն է, այլ՝ «ինչո՞ւ»-ն, որի պատասխանը միշտ հայտնի է ընթացիկում, անհայտ` ա՛յն սկզբնավերջում, որը կոչվում է ապրելու նպատակ, ու սրանում մեր տհասությունը քողարկելու, ոմն ինչի ստրուկը լինելու իրականությունից խուսափելու համար, զբաղվում ենք ինքնախաբեությամբ` դրանում մեր երևակայությունը կոչելով ազատություն:
© Տիգրան Գորշ / ԱՄԵՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.