Աստծո մասին.

Մարդիկ, մերկանալով, ազատվեցին նորաձևության մեջ ձեռք բերած թշնամանքից, բայց նրանց հաշտությունը տևեց մինչև ոճաբանին հանդիպելը …

© Տիգրան Գորշ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ

կա՜թու՜մ ե՜նք …

Նախ` ցանկանում ենք հարաբերություն, որտեղ խոսելն անսպառ կլինի (խակ ենք), ապա՝ հարաբերություն, որտեղ կհանգենք լռության (հասունանում ենք), և միայն այն հետոյում, որը կոչվում է վերջում, տենչում ենք հարաբերություն, որը կսկսվի լռությամբ (հասած ենք անքաղելի շատ). կա՜թու՜մ ե՜նք …

© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ

Միայն դրանից հետո շարունակվող հարաբերության մեջ կարող ես վստահ լինել, որ ՀԵՆՑ ՔԵԶ:

Ոչ հենց քեզ, այլ` քո մասին պատկերացումը, որի կազմելուն ակտիվ մասնակցել ես նաև ինքդ, ու ճշմարտության հետ անխուսափելի առերեսումից հետո, գոնե, բոլոր հնարավոր դեպքերից ճիշտ է ընտրել մեկը. թեկուզ նրա հիասթափության գնով`«պարտադրել» իսկական ես-ը և ոչ մի դեպքում` դրա այլանդակումը:

Միայն դրանից հետո շարունակվող հարաբերության մեջ կարող ես վստահ լինել, որ ՀԵՆՑ ՔԵԶ:

…

«Եղիր այն, ինչ կաս». սրան չի դիմանում ոչ մի հարաբերություն, և անխուսափելիորեն հետևում է բաժանում, բայց և առանց դրա էլ չի ստացվում լիարժեք ինքնամբողջացում. երկատվելով գտնել ընկերություն, թե՝ մեկ դառնալով մենակություն, ահա առաջին ընտրությունը, որի առաջ կանգնում ենք շեմքի այն կողմում:

© Տիգրան Գորշ / ԱՄԵՆ

Իսկ դու կարծում էիր խի՞ղճն է ծանրանում.

Ի՞նչ է զգում այն «ուղիղ աղիքավորը», երբ իր ոսկեզոծ զուգարանակոնքին տնքալուց հանկարծ ականջն է ընկնում հրանոթներից հերթական կրակի մասին լուրը` ոչինչ. ընդհամենը մեծանում է տնքոցը, կրկնապատկվում` «արարումը»:

© Տիգրան Գորշ / ԽԱՌՆԱՐԱՆ

… մարդն իմացությամբ հագեցնում է միայն իրեն խժռող հպարտությունը ...

(Ինքնա)ճանաչողությունն աղբյուրից ջուր խմելու պես բան է՝ պետք է հպարտությունդ վայր դնես, որ մի բուռ առնես, ու պետք է երկար ծնկներումդ պահես, որ հագենաս, ավելցուկն էլ ապերախտաբար կոյուղին չթափես, բայց … ու մարդն իմացությամբ հագեցնում է միայն իրեն խժռող հպարտությունը՝ վերածվելով բանիմաց անասունի, այդ կերպ՝ ավելի անասունի, քան անասունն է …

© Տիգրան Գորշ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ

Ուժը սխալվելու իրավունքն է, առանց որի՝ ճշմարտությունը վերածվում է վիճակախաղի

Ուժը սխալվելու իրավունքն է, առանց որի՝ ճշմարտությունը վերածվում է վիճակախաղի, անհաջողության դեպքում էլ՝ հուղարկավորության ողբաբառաչանքի:

Սխալն էլ կարելի է ընտրել՝ առանց դրա իրավունքի, որն անպայման ենթադրում է համարձակություն՝ երբեմն արժանացող հերոսացման, հաճախ՝ պարսավանքի:

© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ