Հիվանդասենյակում մեկուսացված խենթին, ով չի հասկանում իր ցմահ անազատությունը և զվարթ պլանավորում է ապագան, բարձրաձայնում` երազանքները, նայում ենք կարեկցանքով և/կամ ժպիտով։ Մարդու, ինքն իր և գոյության մասին, պատկերացումները պայմանավորված են հենց այս չիմացությամբ` արդյոք կա՞ տիեզերքում իրեն նույն կերպ հայող հայացք։
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.