«Ծովից ծով»-ը, նախ եւ հիմնավորապես, հոգեւոր չափում է, ապա նոր միայն դրա աշխարհագրական հետեւանք, ընդ որում՝ պայմանական այնքան, որ «Ծովից ծով» հոգեւոր չափմամբ էական չէ, թե ֆիզիկական ինչ մարմին ես տիրապետում, այն այլեւս չի պայմանավորում լինելիությունը ո՛չ ժամանակով, ո՛չ՝ տարածությամբ։
Բայց քանի որ հոգեւոր չափմամբ դու դեռ «ջրհոր ես», բարեկա՛մս, այն, ինչն ինձ համար (ինքն)արարման ձգտում է, քո շուրթերից հնչում է չոր կերը փափկացնող, նողկալի կենաց, որը ոչ միայն վիրավորում է ամենայն հոգեւորը, այլ մեր լինելիության մարմինն է էլ ավելի կիսատում՝ դարձնում հաշմանդամ։ Նաեւ սարսափում եմ կենացներդ պատահաբար իրականություն դառնալու պատկերացումից, քանզի առկա հոգեւոր չափմամբ՝ հետեւանքը չի լինի այլ բան, քան ինչպես «ջրհորը» անեզր անապատում, որը չի ունենա այլ նշանակություն, քան էլ ավելի մեծ թվով անասունների ծարավը հագեցնելն է, ու, դրա հետ մեկտեղ, մենության մեջ մահ՝ իբրեւ բաղձալի փրկություն գովերգելը։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.