Սահմանում չէ այն, ինչը սկսվում է «Ինձ համար» բառակցությամբ, հետևաբար ճշմարտություն չէ: Անկախ «սահմանողի» հեղինակությունից, «սահմանման» շուրջ սոցիալական համաձայնությունից և հարկադրանքից, թեկուզ մեկ «Ինձ համար»-ը հավասարապես արդարացի է, ինչպես «Բոլորի համար»-ը։ Այդպիսի հասկացությունների շուրջ վեճն իմաստ ունի միայն, քանի դեռ արվում է՝ որպես մտավարժանք և չի վերաճել կռվի, այդուհետ, դա բոլոր մասնակիցներին բնութագրող հիմարություն է։Այնպիսի հիմնարար հասկացությունների մասին դատողությունները, ինչպիսիք են բարին ու չարը, լավն ու վատը, ճիշտն ու սխալը, հատկապես եթե դա արվում է ինքնաճանաչողության համար, պետք է սկսել՝ բացառելով «Ինձ համար»-ը, այսինքն ինքնահերքմամբ` ի վերջո հատելով տեսածիրը, որտեղից սկսվում է «Առանց մարդու» անդինյան կատարելությունը, ամենայն կարելիությունը։
© Գորշ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.