Այսօր ինձ ցանում եմ որպես սերմ ու այնքան խորը, որ այն անժամանակ չբուսնի։ «Եդեմական ծառը», ինչպիսին աճելու է իմ փիլիսոփայությունն ինձանից էլ անկախացած (այն ինձ չի էլ պատկանել, այդ ես եմ պատկանել), իր շվաքի տակ է առնելու բազմաթիվ անապատական նժդեհների, որոնց գայթակղելուն, ի տարբերություն հազարամյակների հայտնի ստի, օձի հետ մասնակցելու են նաև ագռավն ու գայլը, սակայն պտուղները հասու են լինելու միայն նրանց, ովքեր չեն վերածվելու իմ հետևորդի ու դրանով իսկ հաստատելու են դրանք համտեսելու իրենց արժանիքը։ Ու միայն նա, ով լքելուց առաջ կտրելու է ծառը` այդ կերպ պատվելով իմ անհիշատակությունը, այլևս ի՛ր երեք հավատարիմ վայրիների ուղեկցությամբ իջնելու է բարձունքից` որպես ինքնարարների նահապետ` կրելով իմ նահապետությունը։
© Գորշ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.