Սովորությունը, իբրև հանրակեցության հենք, թույլերի ապահովությունն է, որին տարեցները հակվում են իրենց ուժասպառությամբ, երիտասարդները՝ ուժի անճանաչությամբ, իսկ մանուկների «ինչու»-ները ջախջախվում են՝ որպես տգիտությանը սպառնացող վտանգ։
Ի պատասխան էլ հակադրության, այն ճիշտ է կոչել ոչ թե պահպանման, այլ՝ տեսակի փչացման միջոց, քանզի եթե ըստ սովորույթի, ապա տեսակի իսկական առաջինից խիստ տարբեր ենք՝ որպես առկա վերջին։
Տիգրան Գորշ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.