Այլից զատ, արվեստի ցանկացած գործ ապրած կրքի մահացած արդյունք է, առավել ևս, երբ պատվիրված է: Դա նույնն է, թե սեր անելուց հետո ժայթքած սերմնահեղուկը ֆիքսել՝ ձեւի մեջ բովանդակությունն արտահայտելու և/կամ այն ընդարձակելու և/կամ նոր բովանդակություն հաղորդելու միտումով, ինչն, անշուշտ, կարող է ճանաչողության միջոց, կամ ազդակ հանդիսանալ, համարվել արժեք, ճաշակ, գեղեցկություն, որպիսին կարող է հանդիսանալ ցանկացած այլ մեռած բան, որը հավասարապես արժանի է ներկայացվել գերեզմանոցներում, որոնք կոչվում են պատկերասրահ, թանգարան եւ այլն: Բայց նա, ով ուրիշի մահը դարձնում է հանգստյան սենյակի բաղադրիչ, ներկայանալու միջոց, ոգեշնչման անսպառ աղբյուր …, չի կարող համարվել ճանաչողության մեջ կենդանի բանականություն:
Երբ արվեստագետին հարցնում եմ՝ արդյոք համարու՞մ է հիմար նրանց, ովքեր գնում են իր գործերը, ուզում եմ լսել՝ ԱՅՈ …
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.