Միտքը սահմանափակված է բառերով՝ լռության մեջ ծնված հարցերը պատասխաններ չեն գտնում, այդչափ ոռնալու շնչառություն էլ չունենք, ու միայն վերջին շունչն է արտահայտում առաջինով կլանածի ամբողջ իմաստը. (ինքնա)ճանաչողության հերթական հարցը վերածվում է հետապնդող ուրվականի՝ զբաղեցնելով տեղը գիտակցության գերեզմանահորում. որտե՞ղ եմ խաբվ(ել)ում …
Միայն ինքնասուզման խորության մեջ, որտեղ գերեզմանափորից վերածվում ես գերեզմանախույզի, իրականությունը երեւակվում է իր ամբողջ այլանդակությամբ. բացարձակ ճշմարտության առաջին շնչումից հետո, որի բախտը, գուցե, ունեցել է միայն առաջին մեկը, արտաշնչում ենք այն հարաբերականացնող սուտը, հետո, այլեւս, շնչում շարունակաբար կիսատվող կիսաճշմարտություններ՝ ավելի ու էլ՝ առաջին արտաշնչումից մինչեւ վերջին շունչ տարածաժամանակային ողջ միջակայքում, միաժամանակ սպանելով նրանց, ովքեր ծնվում են ծառ:
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.