Այն, որ աղոթատեղիներին սովորներն իրենց պաշտամունքի կերպարի մարմնանալու դեպքում նրան արհամարհելու, կամ դրամով նվաստացնելու են, ինչպես իրենց ուխտի ճամփին հանդիպող անտերունչի, բայց երբեք նրա կողքը չեն նստելու զրույցի, գիտի նաեւ նա, ում այլանդակել են ծեսերում, ուստի, երբեւէ որեւէ հիմարի, կամ հանճարեղ ծրագրողի կողմից կրոնի վերածվելու փոխարեն՝ նախընտրում եմ մնալ ինքնարարման համաճարակի՝ իր խրախճանքին սպասող, դարանակալած վարակ։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.