Սերը սրտին վերագրելն անասնականություն է. դրան անհաս մարդկային գիտակցությունը, ինչպես իրեն անհասկանալի ամեն ինչ, շղթայում է հույս/հավատով եւ տեղափոխում գլխից ներքեւ։ Այն, ինչ զգում են իբրեւ սեր, ընդամենը կրծքավանդակում փքված հպարտություն է եւ/կամ որովայնում նեխած խիղճ, ու հենց միայն նրա համար, քանի դեռ զգայական բան է, դրանից պետք է ազատել միտքը, ինչպես կեղտից մարմինը։
Իսկ սերն այլ բան չէ, քան, միայն, Բարձրագույն (ինքնարար) Բանականություն …
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.