Երբ գնում ես արահետով, մնում են քչերը՝ տեղ-տեղ ու ժամանակ առ ժամանակ, ու ոչ ոք չի մնում, երբ ինքդ ես բացում արահետ, քանզի, որպես ողջամիտ կանոն, մարդիկ ընտրում են հանրային տրանսպորտը՝ ոմանք սեփական ոտնացավից, ոմանք էլ՝ ելնելով դրանց փորձից։
Բայց միայն արահետն է կազմում այնկողմնայինից կարդացվող քարտեզի մասը, որով կարող է վերադառնալ աշխարհից վտարվածը։
© Տիգրան Գորշ / ԱՄԵՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.