Մահը կարող էր մխիթարանք լինել նրանց համար, ովքեր սարսափում են ինքնագիտակցումից, որ միշտ կան/եղել են մենակ, իսկ հավիտենականությունը կարող էր մխիթարանք լինել նրանց համար, ովքեր սարսափում են մահից, բայց ճշմարտությունը նրանում է, որ մենությունն ու հավիտենականությունը համանիշ են։
Ով միտված է ինքնաճանաչողության, անպայման բացահայտում է հավիտենականությունն ամենով ընդունելու հնարավորությունը․ մենակ չես, երբ չկան վկաներ, ու միշտ մենակ ես, քանի դեռ ինքդ քեզ վկա ես։ Վերջինից ազատվելը մահվան գործն է, մնացած բոլորից՝ ինքնարար ԵՍ-ի …
Տիգրան Գորշ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.