Որպես կանոն՝ ապրում են, հետո՝ մեռնում, բայց ոմանքս կարծես վերջից ծնված լինենք՝ մեռնում ենք, որ ապրենք. կարճ ապրումի համար՝ մեռնում ենք երկար, մեծի համար՝ խորը …, ու լինելով (ինքնա)ճանաչման մոլագարներ՝ մեզ միշտ ցանկալի է ամենաՀԵՌՈՒՆ, ամենաԲԱՐՁՐԸ …
Տիգրան Գորշ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.