Հոգիս հիանում է տեսարանով, որը բացվում է մտքիս բարձունքից՝ դեպի սրտիս անդունդը։ Իրար ստեղծելու շարունակականությամբ՝ կաթիլ արցունքը գլորվում, բայց միշտ գտնվում է նրանց սահմանագծում, մինչեւ մահը կվճռի սրտին պատկանելությունը՝ մտքին թողնելով անպայմանական բարձրությունը։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.