Ցավ է ոչ այնքան ստի զոհ լինելու գիտակցումը, այլ՝ որ դրանից հաճույք ես ստացել, ու, առհասարակ, գիտակցումը, որ քեզ երբեք չի վնասել ուրիշ ոչինչ, քան միայն այն, ինչ սիրել ես։ Բայց ավելին, քան մարդն է, բարձրանալու համար՝ հենց ցավին պետք չէ հարաբերվել հերոսաբար (հաղթել կամ արժանապատիվ պարտվել), պետք է այն ապրել՝ որպես միակ ՍԵՐ, որն արարում է ՔԵԶ։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.