«Ավելին չես նրանից, ինչ սիրում ես» ճշմարտությունը միջակության դաջվածք է, ինչից զերծ լինելու բացառություն ոչ ոք չունի։
Մեկը դաջվածքից փորձում է ազատվել անսերությամբ՝ կոչվելով ոչնչություն,
մյուսը՝ գերագնահատելով այն, ինչ սիրում է՝ կոչվելով չնչինություն,
ոչնչության եւ չնչինության երկատում է ստանում նա, ով փորձում է՝ իր սերն ուղղելով աստվածներին եւ/կամ երկնային կերպարանքներին։
Դաջվածքից չի ազատվում նաեւ նա, ով հաղթահարելով՝ սերը ճանաչել է իբրեւ Բարձրագույն (ինքնարար) Բանականություն (223), բայց, որովհետեւ, չի էլ փորձում՝ այդ «ամոթը» կրում է որպես (այլեւս) հմայքի տարր։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.