Չեմ սիրում, նաեւ, ինձ ուղղված ներողությունը. հայտնողին փոքրացնում է այն շատի համեմատ, որ կարող էր ինձանից վերցնել։ Սիրում եմ ինքնաներումը՝ այն շատի, ընդհուպ «ինք»-իս անխնա յուրացումը։
Ինքս մեղքում մեծ եմ այնքան, որ մեկ խոցվողը երբեք չի դադարում կողոպտվել, բայց արդեն նաեւ, որպես իր արարման լիությունից հոսելու տեղ։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.