Ընդհանուր առմամբ, մարդ բանականի պատմությունը ամփոփվում է երկու ժամանակաշրջանում՝ կռապաշտությունից կրոն, կրոնից աղանդ, որոնց միջակայքում գիտությունն ընդամենը հասցրել է փախցնել փոքր պատառն իր ազատության՝ մինչեւ հայտնվելը մեկի, ապա մյուսի իշխանության տակ։ Հաջորդն ու միակը, որն իրապես կարող է համարվել գիտակցական զարգացում (ազատականացում), մարդ բանականից անցումն է մարդ ինքնարարի՝ առաջինում թողնելով նախորդած ողջ անասնականությունը եւ ձախողելով դրանց համակցված գոյության բոլոր փորձերը։ Հենց այս նպատակի համար՝ ինքնարարները չպետք է դրսեւորվեն իբրեւ հերոսներ եւ լինեն հիմար այնտեղ, որտեղ (դեռ) պետք է լինել դարանակալած վարակ։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.