Հպարտությունդ չեզոքացնում է միջավայրի բացասական կարծիքը, իսկ դրականն ագահաբար կլանում ես` որպես կոսմետիկ նորոգում, որ համակերպումը չվերաճի անտանելի ձանձրույթի, ինչը կարող է ավարտվել ինքնահրկիզմամբ, ու աստիճանաբար մաքրվում է սեփական դեմքդ, փոխարենը՝ միջավայրն է նկարում պատկերդ և գոյությունդ դառնում է ուրիշի վրձնից կախված, եթե պարբերաբար չես լքում կացարանդ ու ներս չես գալիս օտարացած` նորովի հրապուրվելով և/կամ թերություններին առերեսվելով, որոնք կարող ես շտկել կամ կրկին հարմարվել` պահպանելով քոնը` թեկուզ սպիներով:
© Տիգրան Գորշ / ԱՄԵՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.