Դեմքի թախիծը գրավեց, կարծեցի առիթ ունեմ անդինյան խորության մեջ սուզվելու, բայց նա, ընդամենը, վշտացել էր կորցրած կոնֆետի համար, իսկ ձևը բովանդակությամբ լցնելու փորձը զուր էր. նա հիմարի ագահությամբ նայում էր գրպանիս՝ ինձնից ակնկալելով կորցրածը վերադարձնելու աճպարարություն։
Սովորության համաձայն՝ չկարողացա լինել աճպարար և գրպանիցս հանեցի այն, ինչը միշտ դուրս է գալիս փրկություն փնտրողի հանդիպելուց, ու այս անգամ էլ, ինչպես սովորաբար, ամեն բան ավարտվեց միջնամատի և շուրթերի հանդիպումով։
Երկուսս էլ գոհացանք, բայց կրկին հանդիպելու նրա ակնկալիքին ևս՝ արագ պատասխանեց միջնամատս, ու նա այդպես էլ չհասկացավ, որ ցինիզմս սեր էր, մաղթանքս` ինքնարարում …
© Գորշ / անտիպ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.