Եզակի անգամ անդրադառնալով Բարձրագույն Ես-ի ինքնարարմանը (կամ ինքնարարմանն առանց իմ անվանակոչման)՝ «ոչինչ նպատակ չէ, կամ՝ նպատակը ոչինչն է» կոնցեպտում, բավարար է նշել հենց միայն այն, որ «ինչի՞ համար» ինքնահարցադրումը որեւէ մեկի ծնվելուն չի նախորդել (հաջորդելուց էլ անպատասխան է մնացել, եթե բութ հավատով չի գոհացել)։ Ինքնարարման պարագայում փոխվում է միայն այն, որ ինքնարարը «ինչի՞ համար»-ը իր առնչությամբ բացառում է նաեւ ուրիշ(ներ)ի կողմից, որտեղ նա (այլից զատ) առնվազն իր ինքնանպատակայնությամբ բարձր է (ազատ է) ուրիշի նպատակայնություն լինելուց։
Նույն այս տրամաբանության մեջ են գտնվում նաեւ ինքնարարման մեջ «ուզում եմ», կամ «արարվել ինչ» եւ ածանցյալ այլ հարցերի պատասխանները (այդ հարցադրումները մարդ մնալու նկրտումներից ավելին չեն, երբ այստեղ նկրտումը հենց մարդու հաղթահարումն է)։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.