Քանի որ իմ մենակությունը վայրի կենդանու (կուզեք՝ հենց անասունի) եւ աստվածային էությունների միաձուլում է (ինչպես կնկատեր Նիցշեն) ես հրաշալի եմ տեսնում ձեր միջի ամենամեծ (իրական) տականքին։
Դա նա է, ով մենակության մեջ էլ շարունակում է խորհել (լինել) բարոյական, սոցիալական, …, կարճ՝ մարդավայել։
Ու, առհասարակ, ձեր միջի տականքն ավելի շատ է, քան թվում է, եւ այլ՝ քան գիտեք։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.