Իրականությունն ընկալելով իբրև վերջավոր բան, երբ անգամ հողն ունի դինամիկա ու չկան անփոփոխելի սահմաններ.
Մեկն իր հույսն է դարձրել տապանաքար, մեկը՝ հուսահատությունը,
Մեկն իր հավատը, մեկը՝ անհավատությունը,
Մեկն իր իմացությունը, մեկը՝ իմանալու անկարողությունը,
…
Իսկ գերեզմանատան դարպասին գրված է «Այստեղ հանգչում է բանականությունը»։
© Տիգրան Գորշ / անտիպ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.